Atatürk Ülkemizin kurucusu ve Ulu Önderidir ..

Onu Unutmadık unutamayız Bakalım Bizim Değerli Şairlerimiz Ulu Önderimizi Şiirlerde nasıl Anlatıyor İşte birkac şiir

 

Mustafa Kemal'in Elleri

 

Elleri konusuyor Mustafa Kemal'in

Zaferi , barısı yaratmıs elleri

Hürriyeti , saadeti , adaleti

Sevgiyle dağıtmıs elleri.

 

Elleri Konusuyor Mustafa Kemal'in

İçli,temiz,mert elleri

Bütün nimetleri sunmus bize

Türk sofrası gibi cömert elleri

 

Elleri konusuyor Mustafa Kemal'in

Öğretmen elleri

Bir tahta basında, bir kürsüde

Bize, bizi öğreten elleri

 

Elleri Konusuyor Mustafa Kemal'in

Isık,deniz,sel elleri

Bizi her şeyden cok seven

Güzel elleri

Arif Hikmet Par

Ağıt

 

Yok gayrı bizlere uyku dünek vay

Kime bel bağlayarak kime dönek vay

Vay amansız ecel alcak felek vay....

 

Türk'lük yüreğini dağlasın gayrı

Cihan da bizmle ağlasın gayrı

 

En büyük , en güzel en yiğit kayıp

Dereler denizden çağlar ağlayıp

Rabbim de gözyası dökmesse ayıp....

 

Türk'lük yüreğini dağlasın gayrı

Cihan da bizimle ağlasın gayrı

 

Bakışları şimşek gibi cakardı,

Yarını görüp düne bakardı,

Kürsüye cıktımı , arşa cıkardı

Behçet Kemal ÇAĞLAR

 

 

[A]TATÜRK'Ü UNUTMADIK UNUTAMAYIZ

[T]üm kalbimizle yanındayız

[A]tam sen sendin yol gösteren

[T]arihi bize cizdiren

[Ü]lkümüzdür Cumhuriyet , Türkte Olmaz

[R]ekabet

[K]im İnanır Ki Öldüğüne

Cem DEĞİRMENCİ (kendi şiirim)

ASLA, ASLA UNUTMAYIZ SENİ ATAMMM!!

Atatürk'ün dediklerini biraz sonra okuyacaksınız ama okurken şu unutulmamalı: bütün AB yetkilileri şunu söylüyor "TÜRKİYE AB'YE GİRMEK İSTİYORSA KEMALİZMİ YIKMALIDIR"



Şimdi Atatürk'ün dediklerine bakalım;



1. Cumhuriyetin 7.yılında 29 Ekim 1930 da kendisiyle röportaj yapan Amerikalı gazetecinin "ne zaman Türk milleti batılılaşacaktır" sorusuna cevabı,



"Türk milleti maymun değildir o ne batılılaşacak ne de amerikanlaşacak.O sadece özleşecektir."



2. Mecliste tartışmalar ayyuka çıkmışken batıya gitme yandaşlarına meclis kürsüsünden verdiği cevap,



"Arkadaşlar son zamanlarda milli egemenliği batıya bağlama sevdalıları oluştu.Dünyanın hangi milleti bu yolla başarılı olmuştur.Bu yolu seçenler tarih ortadadırki perişan olmuşlardır."



3. Konuşmalarında şu açıklamayı yapmıştır;



"Biz Türkler ASYALI bir milletiz."



4. Kendisini ziyarete gelen gençlere şu tavsiyeyi vermiştir;



"Arapları kızdırmayın, Sovyetler ile dost olun, Batıya mesafeli olun."



5. Yurt dahilindeki bütün misyoner okullarını kapatıp yerlerine eğitim birliği kanunu getirdi ve yabancı dilde eğitimi kaldırdı.



6. Latin alfabesini kabul ederken Türkçeyi Koruma Kanunu çıkarttı. Orta Asya ile ilgili Güneş-Dil teorisini geliştirdi. Yabancı dillerden giren kelimeleri Türkçeleri ile değiştirdi.



7.Sadaabat ve Balkan paktlarını batıya karşı kurdu



8. Mirasının büyük bir kısmını Türk Dil Kurumu ve Türk Tarih Kurumu'na bıraktı.



Evet şimdi hatırlayalım, AB li yöneticiler ne diyor "Türkiye AB ye girmek istiyorsa Kemalizmi yıkmalıdır." Zaten büyük ölçüde başardılar. Prof.Dr. Çetin Yetkin, bunlara "karşı devrimci" diyor ki gerçekten 50 yıllık batıcı düzen ile Kemalizmin kaleleri bir çok yerde yerle bir oldu.



AB ciler ateşle oynamaktadır. Şunu çok iyi bilinki AB ÜYELİĞİ KEMALİZMİN SONU demektir. Herhalde Atatürkü en iyi özetleyen program Ulusal Kanalda yayınlanan kısa metrajlı filmdir.



Yazımı Atatürk'ün Kıbrıs ile ilgili sözü ile bitiriyorum;



"Kıbrıs'a dikkat edin bizim için önemlidir"

Namık Kemal Zeybek: Atatürk, 3 bin 997 kitap okudu







Kültür eski Bakanı Namık Kemal Zeybek, Erciyes Üniversitesi’nde verdiği konferansta Atatürk’ün, tesbit edilen 3 bin 997 kitap okuduğunu belirterek, “Atatürk, keşke rakı içmese, tütün kullanmasa ve hardal yemeseydi de daha uzun yaşasaydı. Keşke ülkesine daha uzun yıllar hizmet edebilseydi” dedi.





Eski Bakan Zeybek, Fen-Edebiyat Fakültesi Tarih ve Kültür Kulübü tarafından Sabancı Kültür Sitesi’nde düzenlenen konferansta Atatürk’ün okuduğu kitapları anlattı. Atatürk’ün, Çanakkale Savaşı sırasında gemici feneri altında 37 kitap okuduğunu anlatan Zeybek, şöyle dedi:“Atatürk, Çanakkale Savaşı sırasında, ‘Orkun Kitabeleri’, ‘Osmanlı Tarihi’, ‘Kazak ve Kırgız Türkçesi’, ‘Tatar Türkçesi’ okuyordu. Lenin, Jean Jack Rousso, Çalıkuşu, iktisat okuyordu. Atatürk bu kitapları en az 2’şer 3’er kez okuyordu. Bize okulda Atatürk’ün hep karga kovaladığı anlatılıyor. Tamam o da önemli belki ama, asıl bunların anlatılması, okutulması lazım.”



Zeybek, Atatürk’ün sadece kitap okumadığını, okuduğu kitaplardaki hataları düzeltip üzerine notlar aldığını da söyledi. Atatürk’ün çok iyi Fransızca bildiğini, İngilizce kitapları Türkçe'ye çevirtip okuduğunu anlatan Zeybek, “Gündüzleri çok çalıştığı için kitapları akşamları okuyordu. Bu akşam oturmalarında tabii rakı sofrası da kuruluyordu. Keşke içmeseydi. Aslında bunun kötü olduğunu kendisi de çok iyi biliyor. Okuduğu bir kitabın kenarına, ‘Rakı, tütün ve hardaldan uzak durun’ diye not düşmüştü. Keşke rakı içmeseydi, ke tütün kullanmasa ve hardal yemeseydi de daha uzun yaşasaydı. O’nun fikirlerinden ve hizmetlerinden daha uzun yararlanabilseydik.”



(...)





Demet ÖZTÜRK/KAYSERİ, (DHA)

Milli Mücadele Yılları!






   Alıntı:
   
   
      
         
             KONGRELER / CEMİYETLER



AMASYA GENELGESİ (BİLDİRİSİ) 21-22 Haziran 1919







Havza'daki çalışmalarını tamamladıktan sonra Mustafa Kemal ve arkadaşları, 12 Haziran 1919'da Amasya'ya geçtiler. Milli Mücadele çalışmalarını sürdüren Mustafa Kemal, Hüseyin Rauf Orbay, Refet Bele ve Ali Fuat Cebesoy birlikte Amasya Genelgesi'ni hazırladılar. Hazırlanan bildiri, Erzurum'da 15. Kolordu Komutanı Kazım Karabekir'e sunuldu. O'nun da onayının alınmasından sonra, bildiri, 22 Haziran 1919'da tüm mülki amir ve askeri komutanlara telgrafla Abdurrahman Rahmi Efendi tarafından ulaştırıldı. Amasya Genelgesi, milli mücadelenin temel gerekçe, amaç ve yöntemini ilk olarak belirtmiş oldu. Amasya Genelgesi'nin yayınlanması İstanbul'da bulunan işgal güçlerinin tepkisini çekmişti. Özellikle İngilizlerin, Mustafa Kemal'i geri getirmek için İstanbul Hükümeti üzerindeki baskıları iyice artmıştı. Mustafa Kemal, İstanbul'a dönmediği için daha sonra görevinden alınacaktır. O sırada İçişleri Bakanı olan ve Milli Mücadele'ye sıcak bakmayan Ali Kemal Bey, bir genelge yayınlayarak, Mustafa Kemal'in iyi bir asker olduğunu, fakat İngiliz baskısı sonucu görevinden alındığını duyurmuştur.  Amasya Genelgesi'nin içeriği şöyledir:

 1- Vatanın bütünlüğü, milletin istiklâli tehlikededir.

2- İstanbul Hükümeti, üzerine aldığı sorumluluğu yerine getirememektedir. Bu hal, milletimizi âdeta yok olmuş göstermektedir.

3- Milletin istiklâlini, yine milletin azim ve kararı kurtaracaktır.

4- Milletin içinde bulunduğu bu duruma göre harekete geçmek ve haklarını yüksek sesle cihana işittirmek için her türlü tesir ve denetimden uzak milli bir heyetin varlığı zaruridir.

5- Anadolu'nun her bakımdan emniyetli yeri olan Sivas'ta bir kongre toplanacaktır.  

6- Bunun için her ilden milletin güvenini kazanmış üç temsilcinin mümkün olduğu kadar çabuk yetişmek üzere yola çıkarılması gerekmektedir. Bu temsilciler, Müdafaa-i Hukuk, Redd-i İlhak cemiyetleri ve belediyeler tarafından seçilecektir.

7- Her ihtimale karşı, bu meselenin bir milli sır halinde tutulması ve temsilcilerin, lüzum görülen yerlerde, seyahatlerini kendilerini tanıtmadan yapmaları lazımdır.

8- Doğu illeri için, 10 Temmuz'da Erzurum'da bir kongre toplanacaktır. Bu tarihe kadar diğer illerin temsilcileri de Sivas'a gelebilirlerse; Erzurum Kongresi'nin üyeleri, Sivas genel kongresine katılmak üzere hareket edecektir.











ERZURUM KONGRESİ (23 Temmuz - 7 Ağustos 1919)













Anadolu'da milli mücadele birliğinin kurulmasının ikinci adımı Erzurum Kongresi ile atıldı. Amasya Genelgesi'nden sonra İstanbul ve askerlikle ilişkisi kesilen Mustafa Kemal'e, başta Kazım Karabekir olmak üzere Anadolu'daki komutan ve mülki amirlerin büyük bir çoğunluğu verdikleri desteği sürdürmeye devam ettiler. Amasya Genelgesi'nde yer aldığı gibi, Mustafa Kemal bu dönemde milli bir kongre toplayarak, milli mücadele ile ilgili tüm faaliyetleri birleştirmeyi planlıyordu. Kazım Karabekir, milli bir kongreden önce Doğu illeri için bölgesel bir kongre toplanmasının faydalı olacağı görüşündeydi. Mustafa Kemal, bölgesel bir kongreye karşı olmasına rağmen, Kazım Karabekir ve Doğu Anadolu Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti'nin ısrarları karşısında bir kongre toplanmasını ve kongreye katılmayı kabul etti. Kongre, 10 Temmuz'da toplanması kararlaştırılmış olmasına rağmen, 23 Temmuz'da bir okul salonunda 54 delege ile çalışmalarına başladı. Mustafa Kemal'in davetli olarak katıldığı bu kongreye asil üye olabilmesi için, Erzurum delegesi Cevat Dursunoğlu istifa ederek, kendi yerine Mustafa Kemal'in seçilmesini sağladı. İlk gün, Mustafa Kemal kongre başkanlığına seçildi. Milli bir hal alan kongrede, genel değerlendirmeler yapıldı ve doğu illerinin durumu görüşüldü. Milli mücadelenin temelleri açısından önemli kararlar alındı. Erzurum Kongresi'ne katılanlar, 17 çiftçi ve tüccar, 5 emekli subay, 4 emekli memur, 5 öğretmen, 4 gazeteci, 5 hukukçu, 2 mühendis, 1 doktor, 6 din adamı, 3 eski milletvekili, 1 general ve 1 eski bakan olmak üzere 54 delegeden oluşmuştu.  Alınan Kararlar

 1. Milli sınırlar içinde vatan bölünmez bir bütündür; parçalanamaz.

2. Her türlü yabancı işgal ve müdahalesine karşı millet top yekün kendisini savunacak ve direnecektir.

3. Vatanı korumayı ve istiklali elde etmeyi İstanbul Hükümeti sağlayamadığı takdirde, bu gayeyi gerçekleştirmek için geçici bir hükümet kurulacaktır. Bu hükümet üyeleri milli kongrece seçilecektir. Kongre toplanmamışsa, bu seçimi Temsil Heyeti yapacaktır.

4. Kuva-yı Milliyeyi tek kuvvet tanımak ve milli iradeyi hakim kılmak temel esastır.

5. Hıristiyan azınlıklara siyasi hakimiyet ve sosyal dengemizi bozacak ayrıcalıklar verilemez.

6. Manda ve himaye kabul edilemez.  

7. Milli Meclisin derhal toplanmasını  ve hükümet işlerinin Meclis tarafından kontrol edilmesini sağlamak için çalışılacaktır.

8. Milli irade padişahı ve halifeyi kurtaracaktır.







BALIKESİR KONGRELERİ













Balıkesir Kongresi, bölgedeki milli kuvvetlerin sayılarının artması karşısında, bunların bir düzen altına alınması, beslenme ve teçhizatın sağlanması amacıyla düzenlendi. 28 Haziran - 12 Temmuz 1919 günleri arasında Hacım Muhittin Çarıklı başkanlığında toplandı. Balıkesir ve çevresinde Yunanlılar'ı Anadolu'dan çıkarmak için bir direniş hattı oluşturuldu.  26-30 Temmuz arasında, I. Balıkesir Kongresi'nde kurulan Merkez Heyeti, teşkilatı kuvvetlendirmek için Erzurum Kongresi sürerken, ikinci bir kongre topladı. Kongreye katılanlar bütün güçlerini birleştirmeyi, Yunanlılara karşı savaşmak için asker toplamayı ve gereken diğer bütün önlemleri almayı kararlaştırdı. Kongre, direniş hareketinin meşruiyetini sağlayacak bir dil kullandı. Yöre halkına ve İstanbul'a yumuşak mesajlar göndererek, faaliyetlerinin ittihatçılık ve çetecilikle alakası olmadığını, amaçlarının saltanatın ve hilafetin korunması olduğunu belirtti. Ayrıca, mücadelelerinin Yunan işgalini bertaraf etmekle sınırlı olduğu ve herhangi bir iktidar kaygısına düşmedikleri vurgulandı. Bu kongre, asker toplamanın yanında, bütün kongrelerde olduğu gibi, padişaha olan bağlılığını da bildirmişti. İşgal devletlerinin temsilcilerine telgraflar çekilmişti.











ALAŞEHİR KONGRESİ (16 - 25 Ağustos 1919)













Erzurum Kongresi sürerken, Ege'deki vatanseverler de Balıkesir'de büyük bir kongre toplamıştı. Erzurum Kongresi bittikten sonra, bu vatanseverler Alaşehir'de tekrar bir araya gelip yeni bir kongre topladılar. Bu kongrede, Balıkesir Kongresi ve Erzurum Kongresinin kararları görüşüldü. İki önemli konuda karar alındı. Batı Anadolu'da Yunanlılara karşı direnilecek ve ölünceye dek bu direniş sürecekti. Bu amaçla silahlanma ve askere alma gibi her tür işlem yapılacaktı. Gerekirse İtilaf Devletlerinden yardım istenecekti. Kongreye katılanlar, mutlaka gerekli ise bölgelerinin Yunanlılar yerine İtilaf Devletlerince işgalinin daha uygun olacağını saptamışlardı.







SİVAS KONGRESİ (4 -11 Eylül, 1919)













Sivas Kongresi, Amasya Genelgesi ile milli bir kongre olarak öngörülmüştü. Erzurum Kongresi'nden sonra kongre ile ilgili çalışmalar yapılıyordu. Bu arada, Fransızlar Sivas Kongresine karşı bazı önlemler alıyordu. Fransız Binbaşı Brunot, kongrenin toplanması halinde Sivas Valisi Reşit Paşa'ya şehrin işgal edileceğini söylemişti. Hatta, Elazığ Valisi Ali Galip, kongreyi basmakla görevlendirilmişti. Tüm engellemelere rağmen, kongre 4 Eylül 1919'da bugün lise olarak kullanılan binada saat 15:00'de toplandı. (Katılanlar) Mustafa Kemal'in Kongre başkanlığına seçilmesine kimi üyelerden itirazlar geldi. Ancak yapılan seçimde kongre başkanlığına Mustafa Kemal Paşa getirildi. Kongre ilk günlerinde, İttihat ve Terakki Cemiyeti ile ilişkisi olup olmadığını tartıştı. Daha sonra manda sorunu gündeme geldi. Sivas Kongresi, ilk milli kongre niteliğinde olduğu için kararlar da bu doğrultuda alınmıştır. Erzurum Kongresinde alınan kararların tümü kabul edilmiştir. Yurtta ayrı ayrı bölgesel olarak çalışan tüm cemiyetlerin birleştirilmesi ve tek yönetim altına alınması sağlandı. Yeni bir Temsil Heyeti oluşturuldu ve bu heyetin başına Mustafa Kemal getirildi.  Sivas Kongresi Kararları  

 1. Milli sınırları içinde vatan bölünmez bir bütündür; parçalanamaz.

2. Her türlü yabancı işgal ve müdahalesine karşı millet top yekün kendisini savunacak ve direnecektir.

3. İstanbul Hükümeti, harici bir baskı karşısında memleketimizin herhangi bir parçasını terk mecburiyetinde kalırsa, vatanın bağımsızlığını ve bütünlüğünü temin edecek her türlü tedbir ve karar alınmıştır.

4. Kuvay-ı Milliye'yi tek kuvvet tanımak ve milli iradeyi hakim kılmak temel esastır.

5. Manda ve himaye kabul olunamaz.

6. Milli iradeyi temsil etmek üzere, Meclis-i Mebusan'ın derhal toplanması mecburidir.

7. Aynı gaye ile, milli vicdandan doğan cemiyetler, "Anadolu ve Rumeli Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti" adı altında genel bir teşkilat olarak birleştirilmiştir.

8. Genel teşkilatı idare ve alınan kararları yürütmek için kongre tarafından Temsil Heyeti seçilmiştir.











AMASYA GÖRÜŞMELERİ ve PROTOKOLÜ

 (20-22 Ekim, 1919)







Ali Rıza Paşa Hükümeti'nin temsilcisi Bahriye Nazırı Salih Paşa ile Sivas Kongresi Temsil Heyeti adına Başkan Mustafa Kemal Paşa, Rauf (Orbay) ve Bekir Sami (Kunduh) Beyler arasında Amasya'da görüşmeler yapıldı. Amasya görüşmesi ve imzalanan protokoller, Anadolu'da başlatılan milli mücadelenin İstanbul Hükümeti'nce tanınması bakımından önemlidir. Yapılan toplantılar sonunda, önemli kararlar ve hükümler içeren, üçü açık ve ikisi gizli beş protokol hazırlanıp kabul edildi.







KURTULUŞ SAVAŞI YILLARINDA KURULAN YARARLI VE ZARARLI DERNEKLER





I- YARARLI DERNEKLER :  A- Genel Amaçlı Dernekler :

 

1- İzmir Müdafaa-i Hukuk-u Osmaniye Cemiyeti : İzmir, 1 Aralık 1918 Cemiyet, kendisine katılan "İstihlası Vatan Cemiyeti" ve kurulmasına yardımcı olduğu "İlhakı Red Cemiyeti" ile kaynaşmış olarak faaliyetine İstanbul'da devam ederken İzmir'deki faaliyetlerini de işgal dolayısıyla Denizli'ye nakletmiştir.

2- Tarakya - Paşaeli Heyet-i Osmaniyesi : Edirne, 2 Aralık 1918 Heyet-i Temsiliye'nin isteği ile Trakya-Paşaeli Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti adını alarak, Anadolu ve Rumeli Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti'nin şubesi olmuştur.

3- İstihlası Vatan Cemiyeti : Manisa, Kasım 1918 19 Mart 1919 Kongresi ile İzmir Müdafaa-i Hukuk-u Osmaniye Cemiyeti'ne katılmıştır.

4- İlhakı Red Heyet-i Milliyesi (Müdafaa-i Vatan Heyeti) : İzmir, Aralık 1919

5- Hareket-i Milliye-Redd-i İlhak ve Redd-i İşgal Heyetleri : Balıkesir Balıkesir ve Alaşehir Kongresi ile genelleştirilmiştir. Sivas Kongresi'nden sonra da "Anadolu ve Rumeli Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti" teşkilatına dönüşmüştür.

6- Heyet-i Milliye :

a) Aydın Heyet-i Milliyesi

b) Denizli Redd-i İlhak Heyet-i Milliyesi Denizli'de 29 Mayıs 1919'da kurulmuştur. Asıl Heyet-i Milliye adını taşıyan Cemiyet, 7 ağustos 1919'da, Nazilli'de aktedilen bir kongre ile kurulmuştur. Nazilli Kongresi bu bölgede kurulan Heyet-i Milliye kuruluşları ile birleşmiş, Alaşehir Kongresi ile genişleyerek Batı Anadoluyu içine alacak şekilde yayılmıştır. Sivas Kongresi'nden sonra da Anadolu ve Rumeli Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti'ne katılarak, bu cemiyetin şubelerini oluşturmuşlardır. Nazılli Kongresi ile Aydın, Muğla, Denizli, Burdur, Isparta ve Antalya, Nazilli merkezine bağlanmıştır. Bağlanan kuruluşlar arasında, Çine Heyet-i Milliyesi, Akhisar Redd-i İlhak, Söke Heyet-i Milliyesi, Milas Müdafaa-i Vatan Cemiyetlerini sayabiliriz.
 7- Trabzon Muhafaza-i Hukuk-u Milliye Cemiyeti :Trabzon, 12 Şubat 1919 Rize,Gümüşhane,Giresun ve Ordu'da şubeler açmıştır. Cemiyet, Erzurum Kongresi'nden sonra "Şarki Anadolu Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti" şubesine dönüşmüştür. Sivas Kongresi'nden sonra da "Anadolu ve Rumeli Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti" adını almıştır.

8- Kilikyalılar Cemiyeti : Merkezi İstanbul, 21 Aralık 1918

9-  Şarki Anadolu Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti :Erzurum, 10 Temmuz 1919 2 Aralık 1918'de İstanbul'da kurulan "Vilayat-ı Şarkiye Müdafaa-i Hukuk-u Milliye Cemiyeti"nin Erzurum şubesi, daha faal hareket etmek amacı ile " Şarki Anadolu Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti"ne dönüşmüştür. Kurucuları Erzurum Kongresi üyeleridir. Cemiyet, Sivas Kongresi kararı ile " Anadolu ve Rumeli Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti"ne katılmıştır. Erzurum'da kuruluş ise anılan cemiyetin şubesini oluşturmuştur. Vilayat-ı Şarkiye Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti'nin İstanbul merkez olmak üzere, ilk kuruluşunda Erzurum'dan başka Elazığ, Diyarbakır, Sivas, Bayburt, Bayezid, Hasankale, İspir, Narman, Bitlis, Erzincan, Şebinkarahisar, Van, Hınıs, Tercan, Tortum ve Yusufeli'de şubeleri vardı.

10- Anadolu ve Rumeli Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti :Sivas, 11 Eylül 1919 Sivas Kongresi kararı ile kurulmuştur. Müdafaa-i Hukuk, Redd-i İlhak, Redd-i İşgal ve diğer benzeri isimler altında kurulan cemiyet ve heyetler tek bir çatı altında birleştirilmiştir. Bu karardan sonra bir çok il ve ilçemizde Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti şubesi kurulmuştur.

11- Kars Milli İslam Şürası : Kars, Kasım 1918 17-18 Ocak 1919'da "Cenubi Garbi Kafkas Hükümeti Muvakkate-i Milliyesi" olarak adını değiştirmiştir.

12- İstanbul'da Müdafaa-i Hukuk davasını desteklemek amacı ile kurulan gizli cemiyetler : 1- Karakol Cemiyeti : İstanbul, Kasım 1919 Milli Mücadele'nin başlangıcında Anadolu'ya yardımcı olmuş, sonraları tehlikeli ilişkileri nedeniyle kapatılmış, yerine Müdafaa-i Milliye Teşkilatı ve MM grubu kurulmuştur.

2- MM Grupları :

a) Müsellah MM grubu

b) MM grubu (Müdafaa-i Milliye)

3- İstanbul Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti : İstanbul, 1919
 13-  İstanbul'da kurulan diğer cemiyetler : a) Milli Kongre : İstanbul, 1918 Milli Talim ve Terbiye Cemiyeti'nin oluşturduğu bir kuruluştur. Milli Kongre Fırkasının başkanı Esat Paşa, 1919 seçimleri dolayısıyla Ankara ile uyuşmazlığa düşmüş, İstanbul'da Meclis-i Mebusan'ın kapatılması sonucu, Fırkanın faaliyeti sona ermiştir.

b) Milli Ahrar Fırkası : İstanbul, 4 Mayıs 1919. Anadolu'daki hareketi desteklemiştir.

c) Milli Türk Fırkası : İstanbul, 23 Kasım 1918.  Anadolu'daki harekete bağlı kalmıştır.

d) Anadolulular Cemiyeti : İstanbul, Ağustos 1921
 

B- Kadınların Kurdukları Cemiyetler : 1. İstihlas-ı Milli Kadınlar Cemiyeti : İstanbul, 24 Kasım 1918

2. Anadolu Kadınları Müdafaa-i Vatan Cemiyeti :Sivas, 10 Aralık 1919 Bu cemiyetin Konya, Niğde, Burdur, Aydın, Erzincan, Kayseri, Kastamonu, Eskişehir, Amasya, Yozgat, Pınarhisar, Viranşehir ve Kangal'da şubeleri kurulmuştur.

 II- ZARARLI DERNEKLER

 A. Milli varlığa ve Anadolu'daki milli harekete düşman cemiyetler :

1- İngiliz Muhipler Cemiyeti :İstanbul, 20 Mayıs 1919. Manda taraftarı

2- Wilson Prensipleri Cemiyeti : İstanbul, 14 Ocak 1919. Manda taraftarı

3- Kürdistan Teali Cemiyeti :İstanbul, Mayıs 1919.

4- Teali-i İslam Cemiyeti (Eski Cemiyet-i Müderrisin) : İstanbul, 19 Şubat 1919. Hilafetçi ve ümmetçi

5- Trabzon ve Havalisi Adem-i Merkeziyet Cemiyeti : İstanbul, Ocak 1919  28 Eylül 1919'da Hürriyet ve İtilaf Fırkası'na katılmıştır.

6- Sulh ve Selamet-i Osmaniye Fırkası : İstanbul, 14 Ocak 1919 Fırka, Sulh ve Selamet Cemiyeti ile Selamet-i Osmaniye Fırkası'nın birleşmeleriyle oluşmuştur.

7- Hürriyet ve İtilaf Fırkası : İstanbul, Ocak 1919

8- Nigehban Cemiyet-i Askeriyesi : İstanbul, Ocak 1919 Hürriyet ve İtilaf'la beraber hareket etmiştir.

9. Osmanlı İla-yi Vatan Cemiyeti : İstanbul, 19 Kasım 1919 Padişah taraftarı ve Müdafaa-i Hukukun tamamen karşısındadır. Cemiyet, gizli olarak Milli Mücadele aleyhine örgütlediği Tarik-i Salah (veya Tarikat-ı Salahiye) Cemiyeti ile beraber çalışmıştır. Bu dernek ve partilerin dışında, faaliyetleri sınırlı ve etkinliği yaygın olmayan, Osmanlı Mesai Fırkası, Osmanlı Çiftçiler Cemiyeti, Türkiye Sosyalist Fırkası, Vahdet-i Milliye Heyeti, Türkiye İşçi ve Çiftçi Sosyalist Partisi, Türk Teali Cemiyeti, Müsalemet İttifakı, Amele Fırkası gibi kuruluşlar Anadolu'daki Milli Mücadele hareketinin karşısında olmuşlardır.

10. Lazistan Selamet-i Milliye Cemiyeti : Rize, 23 Nisan 1919 Gürcülerin çıkarlarına hizmet eden para ile tutulmuş kimselerden oluşmaktadır.

B. Azınlıkların Kurdukları Zararlı Dernekler :

1. Rumların kurdukları cemiyetler :

a) Mavri Mira :Rum Patrikhanesi'nde kurulmuştur. Yunan Kızılhaç Cemiyeti ile Resmi Göçmenler Komisyonu da Mavri Mira'ya bağlı idiler. Ayrıca, Rum okullarındaki izci kuruluşları da tamamiyle Mavri Mira tarafından yönetilmekteydi.

b) Pontus Rum Cemiyeti

c) Trakya Cemiyeti İttihad-ı Milli ve Kordos adlı cemiyetler
 2. Ermenilerin Kurdukları Cemiyetler :Daha önceleri Ermenilerin kurmuş oldukları Taşnaksütyan ve Hınçak adlı gizli ve yeraltı örgütleri milli mücadele döneminde de faaliyette bulunmuşlar ve yabancı devletlerle işbirliği yapmışlardır. Ermeni patriği Zaven Efendi de Ermenilerin örgütlenmesinde önemli rol oynamıştır.

 



       



KURTULUŞ SAVAŞINI YÖNLENDİREN KONGRELER







1. Kars Milli İslam Şurası : 14 Kasım 1918 2. Kars Milli İslam Şurası : 30 Kasım 1918 3. Kars Milli İslam Şurası : 17-18 Ocak 1919 İzmir Müdafaa-i Hukuk-ı Osmaniye

 Cemiyeti Kongresi : 17-19 Mart 1919 1. Balıkesir Kongresi : 28 Haziran-12 Temmuz 1919 2. Balıkesir Kongresi : 26-30 Temmuz 1919 Erzurum Kongresi : 23 Temmuz-7 Ağustos 1919       1. Nazilli Kongresi : 6-9 Ağustos 1919 Alaşehir Kongresi : 16-25 Ağustos 1919 Sivas Kongresi : 4-11 Eylül 1919  3. Balıkesir Kongresi : 16-22 Eylül 1919 2. Nazilli Kongresi : 19-23 Eylül 1919 1. Edirne Kongresi : 16 Ekim 1919 4. Balıkesir Kongresi : 19 - 21 Kasım 1919 2. Edirne Kongresi : 15 Ocak 1920 5. Balıkesir Kongresi : 10 -23 Mart 1920 Lüleburgaz Kongresi : 31 Mart - 2 Nisan 1920 Büyük Edirne Kongresi : 9 -13 Mayıs 1920    Afyonkarahisar Kongresi : 2 Ağustos 1920    

SAVAŞLAR ve ZAFERLER



DOĞU CEPHESİ



Ermeni Devleti, Rusya'da Çarlık sisteminin yıkılıp yerine Sosyalist bir devlet kurulması üzerine 1918'de ortaya çıktı. Taşnak Partisi tarafından idare ediliyordu. Ermeniler, sınırlarımıza saldırıyor, Müslüman halka aşırı zulüm, haksızlık ve katliam yapıyordu. Bunun üzerine, TBMM Ermenilere karşı askeri harekete geçilmesine karar verdi.  Türkiye Büyük Millet Meclisi, İcra Heyeti'ne (Bakanlar Kuruluna) mütareke hükümlerine uyularak boşaltılan, "Elviye-i Selâse" (doğuda bulunan 3 ilimiz) Kars, Artvin ve Ardahan'ın tekrar geri alınması için gereğinin yapılması yolunda ayrıca yetki vermişti. Doğu Cephesi Komutanı Kâzım Karabekir Paşa 30 Mayıs ve 4 Haziran 1920 tarihinde Doğu'daki durum hakkında hükümete rapor verdi. Bu raporda; "Ermenilerin ilk fırsatta Erzurum'u dahi ellerine geçirmek için teşebbüslerde bulunacakları, Ermeni ordusuna karşı hâkim ve müsait bir vaziyet almanın zorunluluğu, Brest Litovsk ve Batum Antlaşması ile Türkiye'ye bırakılan Elviye-i Selâse'yi işgal etmek üzere harekete geçmenin gerekliliği" açıklanmış ve hükümetçe de bu durum uygun görülmüştü.

 Taarruz için 7 Haziran'da emir verildi. Ancak, Sovyet Dışişleri Bakanının Ermenistan, İran ve Türkiye sınırlarının belirlenmesinde, Rus Sovyet Hükümeti'nin arabuluculuğu ile meselenin siyasi yollardan halledilmesinin mümkün olduğunu bildirmesi üzerine, ordunun taarruzu geciktirilmişti.

 Bu arada Ermenilerin, Türk topraklarına ve halkına karşı tecavüzü, Oltu'yu işgal etmeleri ve Gürcülerin de 25 Temmuz'da Artvin'i almaları üzerine, 28 Eylül 1920'de ordumuz taarruza geçti. 29 Eylül'de Sarıkamış, 30 Ekim'de Kars (15. Kolordu Kafkas Tümeni Komutanı Albay Halit Bey (Karsıalan) yönetiminde), 7 Kasım'da Gümrü geri alındı. Kesin barış antlaşması 2-3 Aralık gecesi imzalandı. Gümrü Barış Antlaşması, TBMM Hükümetinin imzaladığı ilk antlaşmaydı ve Misak-ı Milli'nin Doğu sınırlarını da kısmen belirliyordu.







TRAKYA CEPHESİ















Mondros Ateşkes Antlaşması'ndan sonra; Edirne-İstanbul demiryolunu kontrol etmek üzere bir Fransız alayı Trakya'ya yerleşmiş bulunuyordu. Fransız Generali Franchet D'Esperey ile Yunanistan Başbakanı Venizelos arasında imzalanan antlaşma ile Kuleliburgaz-Hadımköy hattı Yunan Ordusunun işgaline terk edilmişti.

 Bu gelişmeler karşısında, I. Kolordu Komutanı Cafer Tayyar Eğilmez Paşa, Mustafa Kemal Paşa'nın 9 Ocak 1920 tarih ve 55 sayılı emrine uyarak bütün Edirne vilayetinde sıkıyönetim ve seferberlik ilan etti. Diğer taraftan Trakya-Paşaeli Müdafaa Heyet-i Osmaniyesi, 31 Mart 1920'de Lüleburgaz'da yaptığı ilk kongresinde dış tecavüzler ve iç ayaklanmalar karşısında her türlü tedbir alma yetkisini kolordu komutanına ve merkez heyetine vermeyi kararlaştırdı.

 San Remo Konferansı'nda, İtilaf Devletleri Edirne ile birlikte Doğu Trakya'yı da Yunanistan'a bırakmayı kararlaştırdılar.

 9 Mayıs 1920'de Edirne'de toplanan Trakya Paşaeli Müdafaa Heyet-i Osmaniyesi, 2'nci kongresinde Edirne ve Doğu Trakya'nın Yunanistan'a bırakılmasını kesinlikle reddetti ve ülke topraklarının savunulmasını kararlaştırdı. Bu amaçla, yerli halktan asker toplamayı ve silahlı savunma tedbirleri almayı kararlaştırdı. Ayrıca, Cemiyet programını değiştirmekle birlikte ismini de Trakya-Paşaeli Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti haline getirerek, Anadolu ve Rumeli Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti'nin şubesi olmuştu.

 Sevr Antlaşması'nın imzalanmasını kolaylaştırmak, Osmanlı İmparatorluğu'na fiilen olduğu kadar hukuken de son vermek amacı ile İtilaf Devletlerinin de teşviki ile Yunan Ordusu bir taraftan Anadolu'da bir taraftan da Trakya'da harekete geçti. 20 Temmuz 1920'de başlayan Yunan Taarruzu sonunda Edirne 24 Temmuz 1920'de düştü. Sevr Antlaşmasının imzalanmasını takip eden günlerde Yunan Hükümeti kendi meclislerinden geçirdikleri bir kanunla Doğu ve Batı Trakya'yı bir genel valilik halinde Yunanistan'a kattığını ilan etti. Yunanlılar tarafından Edirne ve Doğu Trakya'nın ilhakına rağmen, Trakya'da işgale karşı silahlı mücadele devam etmiştir.

 Anadolu'da kazanılan büyük zafer ve orduların Boğazları geçerek Trakya'yı kurtarmak için harekete geçmeleri kararı karşısında, Boğazlarda bulunan İtilaf Devletleri ateşkes anlayışı içinde olmuşlardır. 15 Ekim 1922'de yürürlüğe giren Mudanya Ateşkes Antlaşması ile Doğu Trakya, Yunan kuvvetleri tarafından boşaltıldı. 25 Kasım 1922'de Edirne Valiliğine tayin edilen Şakir Bey (Kesebir), Türk yönetimini yeniden kurmuştur. Lozan Konferansı sonunda, Yunanlıların Anadolu'da yakıp yıktıklarına karşılık, savaş tazimanatı olarak Karaağaç ve Bosnaköy Köprübaşlarının da Anavatana katılması kararlaştırılmıştır.







GÜNEY CEPHESİ













Mondros Ateşkes Antlaşması'nın, İtilaf Devletleri tarafından tek taraflı, haksız ve yanlış bir şekilde uygulanışı çerçevesinde Güney Anadolu'nun işgali, bu bölgede milli mücadele cephelerinin kurulmasına ve düşman saldırısına karşı direnmeye sebep olmuştu.

 Fransızların Adana'yı, İngilizlerin ve Fransızların beraberce Urfa, Maraş ve Antep'i işgal etmeleri halk arasında korku, nefret ve endişe oluşturmuştu. Fransızların, Ermenilerle işbirliği yaparak sömürge yönetimi usullerini burada uygulamaları, yer yer bölgesel savunma tertiplerinin alınmasına ve milli kuvvetlerin kurulup teşkilatlanmasına etken oldu.







Devamı Altta;
         
      
   
   

 KONGRELER / CEMİYETLERAMASYA GENELGESİ (BİLDİRİSİ) 21-22 Haziran 1919

 

1 - 1881’de 19. yüzyılın bitimine 19 yıl kala doğmuştur.



2 - Sağlığında, İngiliz İmparatorluğu hükumeti Atatürk’ün doğum gününü tebrik için Türk Hükumeti’nden sormuş, Atatürk 19 Mayıs 1881 diye yanıtlamış ve kayıtlara böyle geçmiştir.



3 - 1900’de 19 yaşında Harbiye’ye girmiştir.



4 - 19 Aralık 1904’te bağımsızlık düşüncelerinden ötürü Yıldız Sarayı’na çağırıldı.



5 - Harb Akademisi’nden aldığı sicil 317-8’dir. Bu rakamların tek tek toplamı 19 eder.



6 - Çanakkale Savaşlarının zaferle sonuçlanmasında büyük rol oynayan 19. Fırka’yı (Tümen) kurmuş ve ona komuta etmiştir.



7 - 19 Mayıs 1915’te Miralay (Albay) oldu.



8 - Mahiyetindeki komutanlara: “Ben size, taarruz edin demiyorum, ölmeyi emrediyorum. Biz ölünceye kadar geçecek zamanda yerimize başka kuvvetler gelebilir.” Demiş ve elindeki pek az kuvvetle 19 Mayıs 1915’e kadar oyalama muharebesi ile düşmanı tutmuştur. Düşman yine Çanakkale’deki başarısızlıkları sonucu 10 Aralık 1915’te Gelibolu Yarımadası’nı boşaltmıştır.



9 - Zor bir duruma düşen 7. Ordu’ya komutan tayin edilen M. Kemal, bir düşman saldırışını seziyor ve hazırlanıyordu. Nitekim 19 Eylül sabahı düşman harekete geçti, hem de kat kat üstün kuvvetlerle. Sağındaki ve solundaki kuvvetler epeyce kayıp verdikleri halde M. Kemal zamanında aldığı tedbirlerle kayıp vermekten kurtuldu.



10 - 19 Mayıs’ta Samsun’a çıkacak olan Atatürk’ün bindiği Bandırma vapurunda 19 yolcu vardı. ( 19 Mayıs 1963 tarihli Cumhuriyet gazetesinde Prof. Dr. Tarık Zafer Tunaya’nın 19 Mayıs ve Ötesi adlı makalesinden)



11 - 19 Mayıs 1919’da Samsun’a çıktı. Bu tarihte 3 tane 19 rakamı vardır ki Atatürk’ün ömrü de zaten 3 x 19 ‘dur. 19 Mayıs 1919’da ise 2 X 19= 38 yaşındaydı.



12 - 19 yıl Türk milletinin kaderine bilfiil hakim olmuş, Türk milletine baş komutan ve devlet başkanı olarak hizmet etmiştir. ( 1919-1938)



13 - Milli Mücadele’ye fiili olarak başlanması için komutanlar ile yaptığı konuşma ve mecliste milli davanın gerçekleşmesi yolunda güdülecek siyasetin karara bağlanma tarihi de 19 Kasım 1919’dur.



14 - Millete yayınladığı bir beyanname ile Osmanlı Devleti’nin hayat ve egemenliğinin sona erdiğini belirterek Türk milletini hayat ve bağımsızlığa kavuşturmak için, Ankara’da olağanüstü bir meclis toplanmasını ve Türk milletinin idaresini bu meclise devretmeyi 19 Mart 1920’de kararlaştırmıştır.



15 - Sakarya Meydan Muharebesi’ni kazandıktan sonra, başarısına karşılık TBMM kendisine olan minnet ve şükranını belirtmek için 19 Eylül 1921’de kabul ettiği özel bir kanunla mareşallik ve gazilik unvanı vermiştir.



16 - Hitabet sanatının şaheseri olan Büyük Nutuk’un sonundaki Türk Gençliği’ne Hitabesi de başlangıç cümlesi ile birlikte 19 cümledir.



17 - Büyük devlet adamı ve eşsiz kahramanın adı ve soyadı “Mustafa Kemal Atatürk” de 19 harftir.



18 - “Ne mutlu Türk’üm diyene” cümlesi de 19 harftir.



19 - “İstikbal Göklerdedir “ Ne rastlantıdır ki Atatürk’ün bu sözleri de 19 harften oluşmaktadır.



20 - 10 Kasım 1938’de ( 19 x 2 x 19 ) ( !0 Kasım günü saat 10+9=19 ) 3 x 19= 57 yaşında ölümlü yaşama gözlerini kapamıştır.



21 - Cenazesi büyük bir merasimle 19 Kasım 1938 günü Yavuz zırhlısı ile İzmit’e götürülmüştür.



22 - En büyük kahramanın ebediyete intikali üzerine arkadaşı ve halefi İsmet İnönü’nün Türk milletine beyannamesi 19 cümledir.



23 - Doğum ve ölüm yılları 1881 ve 1938 sayıları 19 sayısının katlarıdır.



24 - 1919 rakamında 101 tane 19 vardır.



25 - İlk 19 yılda hazırlandı, 19 yılda siyaset ve askerlik alanında savaştı, üçüncü 19 yılda devlet başkanı sıfatı ile hizmet etti.





Kaynak: Mustafa Kemal Atatürk, Nesa Basın Yayın Organizasyon Tic. A.Ş., Ekim 1999

Atatürk’e İzmir Suikastından Başka İzmir’de Bilinmeyen Bir Suikast Girişimi





Atatürk’e bildiğim kadar ufak veya büyük çaplı 14-15 defa suikast girişimi olmuştur. Bunların en ünlüsü veya diğer anlatımla bilineni İzmir suikastıdır. Zanlıların İstiklal Mahkemesinde yargılandığı ve ağır cezalar aldığı İzmir suikastı davası aslında Türkiye’de bir anlamda ittihatçılığın tasfiye edildiği dönüm noktasıdır. Bizim bugün yazacağımız Gazi’ye suikast girişimi bugüne kadar olanlardan farklıdır. Yine İzmir’dedir. Ama Karşıyaka’da annesinin mezarının başında. Hem de kadın kıyafetine girmiş bir erkek tarafından olduğunu halen yaşayan bir tanıktan 1911 doğumlu Zehra Dinçer’den öğreniyoruz. Çünkü şuana kadar bu olay ile ilgili ne başka tanık ne de gazetelerden her hangi bir haber bulabildik. Bulamamızın nedenini de yazacağım.



Önce Zehra hanımla ilgili kısa bilgi: Zehra hanım Dağkızılca köyü 1911 doğumlu. Aslında 1913 doğumlu. Sonra 2 yaş büyütmüşler. Dağkızılca o tarihlerde nahiye.Köy nüfus defterinde 11 haneye kayıtlılar. Babası 1883 doğumlu Çömezzade Hüseyin Efendi. Köyün ileri gelenlerinden. Hem farklı kişiliği hem de güçlü ekonomik yapısı ile. Seferberlikte Rus cephesinde çarpışmış. Cumhuriyet dönemi Ali Fethi beyin (Okyar) partisi Serbest Cumhuriyet Fırkası’nın önde gelen temsilcilerinden. Düşünün İzmir valisi Kazım Dirik Paşa ta İzmir’den kendisine bu faaliyetinden dolayı Dağkızılca’ya gelip partiden (SCF) ayrılması için tehdit ediyor.





[/url]

Onu başka yazımda yazacağım. Bu konuda da elimde tanık kayıtlar var. Dönem tek parti dönemi. Bana rahmetli Sabri Fidan Çavuş ve halen yaşayan olaya tanıklık eden Hulisi dede anlattı.Hüseyin Çömez 04 Mayıs 1941 de vefat etmiş. Annesi ise Kadriye hanım. Torbalı 1898 doğumlu. Ailesi İzmir’de oturuyor. Konak’a kayıtlı. Yakın akrabası Torbalı’nın eski muhtarlarından Mehmet Kemal. Yani bu günkü Tarhan’lardan. Kadriye hanımın ailesi İzmir Karşıyaka’da oturmuş.





[/url]

Fotoğrafından da anlaşılacağı üzere çok modern ve alımlı , güzel bir hoş hanım. Yunan işgalinde Hüseyin beyin evini Yunan askerleri yakıyor. Zehra hanım babasına ve köylüye Yunan askerlerinin yaptıkları işkenceleri ve dayak fasıllarını ve sahibi olmayan genç kızların Yunan subay ve askerlerine nasıl karılık yaptırdıklarını ağlayarak anlatıyor. Baskıdan İzmir’e kaçmışlar. Konak tarafında “Urukmuş Sokağında” ev tutmuşlar. İzmir’in işgalindeki çektikleri eziyeti anlatıyor. Hele hele şalvar giyen kadınlara Yunan askerinin şalvarının içine kedi atarak kadınları oturtup kaldırarak kedinin bacaklarını ve hayalarını nasıl tırmalarken askerlerin zevk alan gülüşmelerini acı acı anlatıyor. Ve ekliyor. “Yunan kardeşliğini isteyenler gelsin bana sorsun!..” Tüm anlatımları İzmir Karşıyaka’daki evinde sesli ve görüntülü olarak kayıt altına alıyorum. İzmir’e Türk askerlerinin girişine, Konak’taki valilik konağına şanlı bayrağımızın çekilişine ve işbirlikçilerin ev ev toplanıp asılmalarına tanık olmuş. Zehra hanımın işgal anılarını ayrı bir yazımda sizlere sunacağım.



İşgal sonrası babası köye döner. Zehra hanım ise zaman zaman Karşıyaka’da bulunan teyzelerinde kalmaktadır. Teyzelerinin evi Atatürk’ün annesinin mezarının çok yakınındadır. Evin su ihtiyacı Gazi’nin annesinin mezarının bulunduğu camideki çeşmeden karşılanmaktadır.İşte Atatürk’e suikast girişimine bundan dolayı tanık olmuştur. Ben kendisi ile görüşürken bu olay ortaya çıktı. Aslında konumuz babası ve Yunan işgali ile ilgili bilgi almaktı. Bizi kızı Kadriye hanım karşıladı. Yanımda da eşim Hatice hanım var. Ben tanık olduğu olayı duyduğumda önce yaşlılık haline bağladım. İlerleyen saatlerde tekrar tekrar sordum. Her seferinde bana kelimesi kelimesine aynı şeyi anlattı. Görüşmenin olduğu 23 Mart 2008 tarihinden bu güne kadar bu olayla ilgili başka tanık veya hatıra veya o günkü gazetelerden tarama sureti ile haber aradık. Ne yazık ki şuana kadar bulamadık. Üniversitede ders veren konunun uzmanı öğretim üyesi Prof. hocalarımdan ve yine öğretim üyesi Doçent arkadaşlarımdan yardım istedim. Onlarda konuya eğildiler. Ama sonuç yok. Konu önemli olduğu için bu bilginin de kaybolmasını istemedim. En sonunda bu konudaki şu an iddia biçiminde olan ancak bana göre doğruluk payı çok yüksek olan olayı yazarak en azından kayıt altına almak istedim. Belki ileride bu konuda belge veya anı veya diplomatik rapor ortaya çıkabilir. Şimdilik bir şey iddia etmek zor. Ancak tüm sorumluluğu üstlenerek bu konuyu yazayım dedim. Yine tekrarlıyorum. Tüm sorumluluk bana ait ve bu konuda hiçbir iddiam yok

Atatürk’e İzmir’de suikast olayı ile ilgili kısa bilgi: Gazi’nin yaptığı devrimleri engelleyemeyenler kendisini İzmir’de suikastla ortadan kaldırmayı planlarlar. Olayı inkılap tarihi derslerinde öğretiriz.. Aslında bu suikastı Ankara’da planlamışlar. Ancak Milli Mücadelenin önde gelen komutanlarının haberi oluyor. Bunu engelliyorlar. Ama hükümete ve Gazi’ye haber vermiyorlar. Bu komutanlar cumhuriyet sonrası Gazi’ye muhalif grup. İzmir İstiklal Mahkemesinde bunların yani komutanların yargılanmasının nedeni bu. Suikastı ihbar eden motorcu Giritli Şevki bir ara Torbalı’da yaşamış. Rahmetli Deveci Salih Tünaydın amcanın anlatımları hala görüntülü kayıt arşivimde. Burada gasp ve adam öldürme olaylarına karışmış ve kaçmış. Sarı Edip efe de işin içinde. Yaşlılardan dinlemiştim. Ancak Zehra hanımın tanık olduğu suikast girişimi bu suikasttan farklı.Şimdi Atatürk’ün Zehra hanımın anlatımı ile 12-13 yaşlarında olduğu döneme İzmir’e geldiği tarihlere bakalım. Yani 1925 ile 1926 yıllarında Gazi İzmir’e 3 defa geliyor. İlki 11 16 Ekim 1925 arasında. 2. gelişi o ünlü İzmir suikastı dönemi. 16 Haziran - 10/11 Temmuz 1926 . 3. gelişi 1930 yılına rastlıyor. Demek ki eğer doğru ise 1925 veya 1926 yılları içinde olması gerekiyor. Ancak kesin tarih saptamak veya tespit etmek zor. Çünkü gününü hatırlamıyor.



Şimdi gelelim Atatürk’e bilinmeyen suikast girişimine. Zehra Dinçer’in teyzelerinin evi Atatürk’ün annesi Zübeyde Hanımın mezarına yakındır. Zehra Hanımın teyzesinin ailesi evin su ihtiyacını mezara yakın olan camideki çeşmeden saglamaktadır. Atatürk o devirde herkesin yakından görmek istediği büyük kurtarıcıdır. Zehra hanım resmi olarak 1911 doğumlu. Ancak gerçek doğumunun Çanakkale Savaşından 2 ay önce olduğunu söylüyor. Yani 1914 veya 1915 yılı olması gerek. 1914 yılını kabul edersek olayın 1926 yılında olması gerek. Çünkü 12 yaşında olunca öyle olması gerek. Şimdi Zehra Dinçer’in anlatımına dönelim. Elimdeki ses kayıtlarında hiçbir değişiklik yapılmadan çözümü verilmiştir. Açıklama gereken yerler parantez içinde verilmiştir.



” Çocukluk. Teyzemin evi Atatürk’ün camisinin altındaydı. (Zübeyde hanımın gömülü olduğu camiyi kast ediyor). Her gün su alıyorduk biz camiden. Duyduk Atatürk gelecek diye. ( O dönemde Atatürk yerine Gazi Paşa sıfatı kullanılmaktadır. Gazi yerine benimsenen Atatürk kelimesi kullanılmaktadır.) Ben caminin kapısına oturdum.(Tarif ettiği yer cami duvarının sağ tarafı). Halılar serildi. Kolonyalar döküldü yollara. Ondan sonra taksiler geldi ,geçti. Geldi geçti.Tam kapının önünde taksi durdu. Atatürk taksiden indi. Bir kalktım. Bacağına bir sarıldım Atatürk’ün . Bacağına sarıldım. “Sen bizi bıçaktan kurtardın “ diye bağırı bağırı verdim. Atatürk zorlan ayağını çekti, aldı. Annesinin mezarını (mezarın etrafını ) üç kere dolaştı. Elinde bir demet çiçek. Tam çiçeği korkan (annesinin mezarının üstüne ) bir bağırmak koptu emme . Erkeğin biri zar giymiş çocuğum.. (Zar: çarşaf demektir. Halen yaşlılar tarafından kullanılır) Buraya iki tane bomba koymuş ( Tarif edilen yer koltuk altı bölgesi) Atatürk’e bomba atacakmış. Yakalıyorlar buna. Yakalıyorlar adamı. Elinde bombaları alıyorlar. Atatürk kaçtı. Biz kaçtık oradan. Ertesi gün tellal bağırdı. Zar giyilmeyecek. Zarlar çıkacak diye. Ondan sonra baş örtüsü örtünüldü. Zar çıktı. Bu sefer ne oldu? Atatürk zarı yasak etti dediler. Haklı değil mi ? Zehra Dinçer ninenin anlattıkları böyle.



Anlatıma göre suikastı yapan kişi çarşafa giymiş bir erkek. Koltuk altına bomba saklamış. Ve son anda fark edilip yakalanıyor. Bu kişinin bir örgüt bağlantısı var mıydı yoksa ferdi bir hareket mi olduğunu kim di kimin nesiydi bilmiyoruz. Dönem tek parti dönemi. Basında sansür var. Gazetelerde bu olayın yer almaması belki bundan olabilir. Dönemi yaşayan kişilerin anılarında belki de yazılmadı. Bir de olay çok kısa bir süre içinde oluyor. Yani birkaç dakika içinde. Zehra nine şuan tek tanık. O dönemi yaşayan tanık ta bulmak neredeyse mümkün değil. Çünkü o an Atatürk’ün yanında olanların hepsi rahmetli. Belki ileride günlük veya anıları çıkarsa bu bilgi desteklenir. Bu araştırmanın hazırlanmasında benimle bilgilerini ve özel fotoğraf arşivini paylaşan sayın canlı tarih Zehra Dinçer’e, kızı sayın Kadriye Dinçer’e , eşim Hatice Çetin’e buradan teşekkür ediyorum. Bu araştırma yazısının ileride yapılacak olan akademik çalışmalara ışık tutması dileği ile. Kalın sağlıcakla.





Necat ÇETİN

 

alıntıdır![/i][/b]