Gazi, çiftliğinde dolaşip hava alirken oldukça yaşli bir kadina rastladi.

Atatürk attan inerek bu ihtiyar kadinin yanina sokuldu.

- Merhaba nine.

Kadin Ata'nin yüzüne bakarak hafif bir sesle;

- Merhaba dedi.

- Nereden gelip nereye gidiyorsun?

Kadin şöyle bir duralayip,

- Neden sordun ki, dedi. Buralarin saabisi misin? Yoksa bekçisi mi?

Paşa gülümsedi.

- Ne sahibiyim ne de bekçisiyim nine. Bu topraklar Türk milletinin malidir.

Buranin bekçisi de Türk milletinin kendisidir. şimdi nereden gelip nereye gittiğini söyleyecek misin? Kadin başini salladi.

- Tabii söyleyeceğim, ben Sincan'in köylerindenim bey, otun güç bittiği, atin geç yetişdiği, kavruk köylerinden birindeyim. Bizim muhtar bana bilet aldi trene bindirdi, kodum Angara'ya geldim.

- Muhtar niçin Ankara'ya gönderdi seni?

- Gazi Paşamizi görmem için. Başini pek ağrittim da... Benim iki oğlum gavur harbinde şehit düştü. Memleketi gavurdan kurtaran kişiyi bir kez görmeden ölmeyeyim diye hep dua ettim durdum. Rüyalarima girdi Gazi Paşa. Bende gün demeyip mihtara anlatinca, o da bana bilet aliverip saldi Angaraya, giceleyin geldimdi. Yolu neyi de bilemediğimden işte ağşamdan belli böyle kendimi ordan oraya vurup duruyom bey..

- Senin Gazi Paşa'dan başka bir isteğin var mi? Kadini birden yüzü sertleşti.

- Tövbe de bey, tövbe de! Daha ne isteyebilirim ki... O bizim

Vatanimizi gurtardi. Bizi düşmanin elinden kurtardi.

şehitlerimizin mezarlarini onlara çiğnetmedi daha ne isteyebilirim ondan?

Onun sayesinde şimdi istediğimiz gibi yaşiyoruz. şunun bunun gavur dölünün köpeği olmaktan onun sayesinde kurtulmadik mi? Buralara bir defa yüzünü görmek, ona sağol paşam! Demek için düştüm. Onu görmeden ölürsem gözlerim açik gidecek. Sen efendi bir adama benziyon, bana bir yardim ediver de Gazi Paşayi bulacağim yeri deyiver. Atatürk'ün gözleri dolu

dolu olmuştu, çok duygulandiği her halinden belliydi.

Bana dönerek,

- Görüyorsun ya Gökçen, işte bu bizim insanimizdir... Benim köylüm, benim vefali Türk anamdir bu.

Attan indim. Yaşli kadinin elini tuttum anaciğim dedim, sen gökte aradiğini yerde buldun, rüyalarini süsleyen, seni buralara kadar koşturan Gazi Paşa yani Atatürk işte karşinda duruyor.

Köylü kadin bu sözleri duyunca şaşkina döndü. Elindeki değneği yere firlatip, Atatürk'ün ellerine sarildi. Görülecek bir manzaraydi bu.

Ikisi de ağliyordu. Iki Türk insani biri kurtarici, biri kurtarilan, ana oğul gibi sarmaş dolaş ağliyorlardi. Yaşli kadin belki on defa öptü atanin ellerini. Ata da onun ellerini öptü. Sonra heybesinden küçük bir paket çikartti. Daha doğrusu beze sarilmiş bir köy peyniri. Bunu Atatürk'e uzatti;

- Tek ineğimim sütünden kendi ellerimle yaptim Gazi Paşa, bunu sana hediye getirdim. Seversen gene yapip getiririm. Paşa hemen orada bezi açip peyniri yedi. Çok beğendiğini söyledi. Sonra birlikte köşke kadar gittik.

Oradakilere şu emri verdi;

'Bu anamizi alin burada iki gün konuk edin.

Sonra köyüne götürün. Giderken de kendisine üç inek verin benim armağanim olsun.'