safak yeni sokuyor..
yuzu sert her gun olume meydan okuyan bir asker.. yaninda onlarcasi..
bir dag parcasini korumak gorevleri... biliyorlar bu dag duserse vatan bayrak din namus her sey deger verilen her sey gidecek elden..
biliyorlar...
herkeste bir huzun.. nedir diyorlar?. neden bu duruma geldik..
ve bir top patliyor dagin eteklerinde.. komutanin demesine gerek yok herkes vatanin herhangi bir parcasini tasini topragini siper
yapiyor..
saatlerce suruyor ates.. sanki yer yerinden ugruyor.. inanilmaz bir gurultu.. askerlerin cogunun kulaklari bu cehennemi gurultu
yuzunden agir duyacak ama bunu umursayan var mi..
biliyorlar ama umursamiyorlar..
hepsinde kesin bir kararlilik.. komutan diyor tek bir mermi bile bosa gitmeyecek.. bilincindeler bunun.. akyazili arif.. haymanali murat..
malazgirtli hikmet.. onlar bu vatanin evlatlari..
hepsi biliyor birazdan olume yuruyeceklerini ve hicbiri kirpmiyor gozlerini..
kimi dusunuyor ahretini , anasini, bacasini ve sevdigini..
asik oldugu kizi bir daha goremeyecek belki de...
gozler sulaniyor once.. bir titreme ama silkiniyor herkes..
arif diyor unutma beni merve.. unutma..
yasanamamis anlar dakikalar var herkesin aklinda.. mutlu olmasi gereken bir iliski ne kadar kisa ve aci suruyor..
ve sonra birden top sesleri kesiliyor..
yaralilar geriye aliniyor..
bir yunan taarruz kolu hucuma kalkmis savas naralari atarak kosuyor..
akyazili arif komutanina bakiyor..
ates emri gelmeli bir an once onlara gostermeli bir Turk'un topragina ayak basmak ne demek..
gunes artik dogmus..
komutan yüzbasi niyazi..
o da dusunuyor anasini..
olume bakiyor.. dusman iyice yakinda yuzbasi niyasi bolugune bakiyor... herkes tetikte.. son sureler okunuyor.. yuzlere suruluyor
eller..
dusman artik cok yakinda yuzbasi hazir olun diye sesleniyor boluge.. bir dusman komutanini gozune kestiriyor..
hucuuuuum diye bagiriyor.. cigerleri yaniyor.. onlarca mehmet firliyor siperlerden..
o nasil bir ses.. dusman sasiriyor.. Allah Allah sesleri butun yeryuzunu sarsiyor..
kimsede korku yok..
akyazili arif en onde onune gelen yunan askerini biciyor sungusuyle..
aldigi ufak cizikler.. simdi birisinin basina gelse doktorlarin dikis atacagi yaralari hic umursamiyorlar.. arif hic bir seyi umursamiyor
gozu donmus sanki.. en sonunda bir yunan askeri sungusuyle arifin karnini desiyor.. arif donuyor kaliyor.. etrafinda savaş butun
hiziyla devam ediyor.. arkadaslarina bakiyor arif.. dizleri ustune cokuyor..
"donemeyecegim merve diyor mirildanarak"
etrafindaki gurultuyu umursamiyor bile. artik karni yanmaya basliyor.. dayanamiyor birakiyor kendini yere.. akli mervede.. onu
dusununce acisi geciyor.. mervenin gulusu.. arife bakisi.. arif huzur icinde gozlerini kapatiyor.. kelime-i sehadet dokuluyor
dudaklarindan.. gozlerini aciyor tekrar.. yunan askerleri bozulmus kaciyorlar..
arif artik huzur icinde yarayi hissetmiyor.. cennete gitmeyi sabirsizlikla bekliyor artik..
ve serap goruyor sanki bir nurani yaratik yanina geliyor arifin..
mujdeli haberi veriyor ona..
gozleri kapaniyor arifin tekrardan ..
son sozleri :
" bilmezdim sehitlerin gozlerini meleklerin kapattigini" oluyor arifin..
not: arkadaslar yazi tamamen bana aittir.. biraz duygulandim. bu yazi dokuldu parmaklarimdan.. umarim begenirsiniz..
yazidaki kahramanlar tamamen hayal urunudur..
