Dünyamızın atmosferine küçük bir meteor girdiğinde, bir vakum ortamından havaya giriş yapmış olur. Vakum ortamında sürtünme olmadığından yol almak kolaydır, enerji gerektirmez. Ancak havada yol almak aynı şey değildir.
Uzay boşluğunda hareket eden bir meteorların hızı saatte onbinlerce kilometreye ulaşabilmektedir. Bir meteor atmosfere çarptığında önündeki hava kütlesi oldukça yüksek bir hızla sıkışır. Bilindiği üzere gazlar sıkıştırıldıkça sıcaklıkları yükselmektedir. Meteorların önünde sıkışan hava kütleleri o kadar yüksek sıcaklıklara ulaşır ki, meteorlar buharlaşır, parçalanır ya da kora dönüşür. Çoğu zaman hava meteoru geriye bir şey kalmayana kadar yakar. Burada sıkışan havanın sıcaklığı 1650 dereceye kadar yükselebilir ve bu pek çok maddeyi eritecek ve buharlaştıracak kadar yüksek bir sıcaklıktır.
Peki, uzay mekikleri ya da kapsülleri ile nasıl oluyor da astronotlar dünyaya parçalanmadan dönebiliyorlar! Aynı etkiler dünyaya geri dönüş yapan uzay mekikleri ve kapsülleri üzerinde de gerçekleşiyor. Uzay araçlarının dünyaya sağlam bir şekilde geri dönebilmesini sağlayan iki temel teknoloji bulunmaktadır.
1. Ablatif Teknolojisi
2. Yalıtıcı Seramik Kaplama Teknolojisi
Ablatif Teknolojisi:
Bu teknolojide uzay aracının dış kısmı yüksek sıcaklıklarda eriyen ve buharlaşan bir madde ile kaplanır. İniş sırasında eriyen ve buharlaşarak uzaklaşan ablatif madde beraberinde enerjinin büyük bölümünü de götürmüş olur. Apollo uzay araçları ablatif teknoloji ile korunmuştur.
Yalıtıcı Seramik Kablama:
Uzay mekiklerinin dış yüzeyi özel bir seramik ile kaplanmıştı. Silis (SiO2) oldukça iyi bir yalıtkandır. Yüksek sıcaklıklara dayanıklı özel seramiklerle kaplanan uzay mekikleri bu sayede dünyaya dönebilmişlerdir. Hava kırıcı seramikler amorf silika fiberlerden preslenerek ve sinterlenerek üretilmiştir. Bu sayede %93 gibi yüksek bir gözeneklilik ve düşük bir ısıl genleşme özelliği, düşük ısı iletkenliği ve ısı şoklarına karşı dayanıklı bir malzeme elde edilmiştir.